Bildiğiniz gibi, laboratuvar tezgahında neyle uğraştığınıza bağlı olarak, beherleri yıkamak gibi genel kullanım uygulamaları için Tip III'ten merak uyandıran “Grafit Fırınlı Atomik Absorpsiyon Spektrometresi” (GF-AAS) gibi hassas uygulamalar için Tip I+'ya kadar farklı saf su tipleri mevcuttur.

Uygulamanız için hangi tip saf suya ihtiyacınız olduğuna karar vermek zor olabilir. Dahası, eğer ilk kez farklı bir ülkede araştırma yapıyorsanız saf su sınıflandırmaları alışkın olduğunuzdan biraz farklı olabilir.

Laboratuvar Suyu Saflığı Nasıl Değerlendirilir ve Tanımlanır?

Su saflığı için tutarlı bir sınıflandırma sistemi uygulamak için suyun çeşitli özelliklerini tanımlayan birkaç anahtar faktörden yararlanıyoruz.

Suyun İletkenliği

İletkenlik, 25°C'de mikroSiemens/santimetre (µS / cm) olarak ifade edilir. Direncin çarpmaya göre tersidir ve bir akışkanın elektrik akımını iletme becerisinin bir ölçüsünü ifade eder. İletkenlik genel olarak “işlenmemiş sudan” “içme suyuna” kadar değişen su tiplerini değerlendirirken kullanılır. Sudaki iyon seviyesinin değerli ve spesifik olmayan bir göstergesini sağlar.

Suyun Direnci

25°C'de santimetre başına Mega-Ohm (MΩ-cm) olarak ifade edilen direnç, iletkenlikle ilgilidir: yüksek direnç, düşük iletkenlik demektir. Bu nedenle, suyun iyon içeriğinin bir ölçüsünü de sağlar. İletkenliğin aksine direnç, öncelikle ultra saf suyun değerlendirilmesinde kullanılır.

Sudaki Organik Bileşiklerin Seviyesi

Organik bileşikler suda çeşitli formlarda bulunabilir ve bu nedenle her birini ayrı ayrı ölçmek pratik değildir. Bunun yerine en kullanışlı gösterge, çözeltinin Toplam Organik Karbon (TOC) içeriği olarak kabul edilir. Toplam Organik Karbon içeriği, mevcut organik bileşikleri oksitleyen ve ardından üretilen oksidasyon ürünlerinin miktarını belirleyen bir işlemle ölçülür. TOC, organik safsızlıkların varlığı için şu anda evrensel bir göstergeye ulaşabileceğimiz kadar yakındır.

Alternatif olarak, organik içeriğin özelliklerini belirlemek için kromatografik teknikler kullanılabilir. Ancak bu tekniklerin genel izleme iş akışlarında kullanılmak için hem çok pahalı hem de zaman alıcı olduğu düşünülmektedir.

Suyun Biyolojik Kirliliği

Bakteriler ve diğer mikroorganizmalar gibi biyolojik kontaminantların varlığı, arıtılmamış suda yaygın bir sorundur. Mililitre başına koloni oluşturan birimler (CFU/ml) olarak ifade edilen bakteri seviyeleri, filtrasyon, UV işlemi ve sterilleştirici solüsyonlar ile düşük tutulur.

Uygun büyüme ortamında bir inkübasyon süresinin ardından tek tek bakteri türleri ve toplam canlı hücre sayımları belirlenebilir. Bakteri sayımları, ölü ve canlı mikroorganizmaları hızlı bir şekilde tespit etmek ve birbirinden ayırmak için epifloresans testi kullanılarak da izlenebilir.

Bakterilerin kendilerine ek olarak, gram negatif mikroorganizmaların hücre duvarından üretilen endotoksinler (mililitre başına endotoksin birimi (EU/ml) olarak ifade edilir; 1 EU/ml yaklaşık 0.1 ng/ml'ye eşittir), Limulus Amebosit Lizat aktivitesine dayalı standart testler kullanılarak değerlendirilebilir.

Laboratuvar Suyundaki Kolloidlerin Varlığı

Asılı parçacıklar su bulanıklığına neden olabilir (Nefelometrik Türbidite Birimi, NTU ile ölçülür) ve bu nedenle laboratuvar suyundan mümkün olduğunca filtrelenir. Bu koloidal materyal, boyut olarak 0,5 µm'den küçük olarak tanımlanır ve demir, silika, alüminyum veya organik materyaller içerebilir. Fouling İndeksi (FI), suyun 0,45 µm filtre koşullarında filtreleri bloke etme potansiyelini tahmin etmek için sıklıkla kullanılır.

Su Saflığı Standartlarını Belirlemek

Dünyanın dört bir yanında su saflığı standartlarında bir dereceye kadar tutarlılık sağlamak için çalışan birkaç uluslararası kurul var. Bu standartlar üzerinde ne kadar çok kişi mutabık kalırsa tekrarlanabilir veriler üretmek o kadar kolay olur. Bazı laboratuvarlar, örneğin Avrupa, ABD veya Japon Farmakopeleri’nde bulunduğu gibi, çalıştıkları bölgeyi denetleyen düzenleyici kurum tarafından belirtildiği şekilde standartları da benimseyecektir. Bununla birlikte, bu standartların çok azı belirli bir uygulamaya özgüdür.

Klinik ve Laboratuvar Standartları Enstitüsü (CLSI) - eski adıyla NCCLS

2006 itibariyle, CLSI saf su için kullanılan tipik Tip I, Tip II ve Tip III tanımlarından uzaklaştı. Bunun yerine suyun basitçe "amaca uygun" nitelikte olduğunu önermeyi tercih ederek yalnızca tek bir su sınıfını önemli ayrıntılarla açıkladı: Klinik Reaktif Laboratuvar Suyu. CLSI ayrıca Özel Reaktif Suyu (SRW) ve cihaz besleme suyu gibi diğer sınıfları daha az ayrıntılı olarak kısaca özetledi.

Uluslararası Standartlar Teşkilatı (ISO)

ISO, spesifikasyonunu ISO 3696: 1987'ye dayandırır ve üç su derecesi belirtir: 1. Derece, 2. Derece ve 3. Derece, burada 1. Derece en saftır:

ISO dereceleri için su kalitesi parametreleri:
 

Amerikan Test ve Materyalleri Topluluğu (ASTM)

ASTM, D1193-06 kullanır ve dört su derecesine sahiptir.

ASTM tipleri için su kalitesi parametreleri:
 

Saf Su Türleri için Kolay Bir Kılavuz

Tip I Su - Ultra Saf Su
Ultra Saf Su olarak da bilinen Tip I su, üretilecek suyun en saf halidir. En kritik ve ileri analitik uygulamalar için kullanılır. Hücre ve Doku Kültürü Çalışmaları, Sıvı Kromatografisi türleri, Gaz Kromatografisi, Endüktif Eşleşmiş Plazma Kütle Spektrometresi (ICP-MS), Moleküler Biyoloji HPLC, AAS ve Memeli Hücre Kültürü gibi oldukça hassas prosedürler için gereklidir.

Tip I su, Tip II su gerektiren uygulamalarda da kullanılabilir. Bu, uygulamalar sırasında yan ürünlerin oluşmasını önlemeye yardımcı olabilecek oldukça yaygın bir yöntemdir.

Tip II Su - Saf Su 
Tip II su, Tip I su ile aynı saflığa sahip değildir ancak yine de yüksek saflık seviyelerini korur. Bu saf su tipi ile kalsiyum birikimi azaldığından klinik analizörler için iyi bir besleme suyudur. Genel Laboratuvar Uygulamaları, Mikrobiyolojik Analizler, Medya ve Tampon Hazırlama, Elektrokimya, FAAS, Genel Spektrofotometri gibi uygulamalar için kullanılır. Tip I su üretimi için besleme suyu olarak da kullanılabilir.

Tip III Su - Primary Grade Su
Ters Ozmoz (Reverse Osmosis - RO) su olarak da bilinen Tip III saf su, ters ozmoz saflaştırma teknolojisi yoluyla üretilen saf sudur. Tüm saf su türleri arasında en düşük saflık düzeyine sahiptir ancak genellikle cam malzemelerin yıkanması, su banyoları, medya hazırlama, otoklav besleme gibi temel laboratuvar uygulamaları için kullanılır. Ayrıca Tip I saf su üretimi için besleme suyu olarak da kullanılabilir.